Dankbar

S Buech isch voll! Aafang Joor hani immer s Gfühl, ich darf es neus, leers Buech mit 365 wyysse Syten ufschloo und mit Lääbe fülle. Jeedes Mol bini gspannt, was am Schluss dinne stoht. Jetz isch es voll und e paar Syte sy ganz farbig mit Lüüchtstift gschriiben und mit vill Glitzer verziert. Es paar Syte sy in gwöhnliger Arial-Schrift mit Zügs voll gschriibe, wo me eh nümm mag lääse. Und es git die Syte, wo mit Tinten in Handschrift gschriibe sy, amme chuum lääsbar. An es paar Stelle hets yydröchneti Spuure vo Trääne. Jetz, am Änd vom Joor, bletteren ich das imaginäre Buech in Gedanke mit vill Dankbarkeit duure.

Es langs Kapitel nämme hüür die kreative Sachen y. Zwee Dutzend Uftritt hani gha. Und wenn ich in Gedanke wyyter yne liis, erläb i zum Byyspiil nomoll die Ufreegig und d Freud rund ums Kabarettcasting z Olte. E wunderbaari Erfahrig! Oder ich dänk an dä Uftritt im fäärne Marburg, wo mir am Morgen im Hotel e Roboter der Kaffi brocht het. Sache gits! Es isch au das wärtschetzendi Gfühl beschriibe, woni letschti in der Heimat ha dörfen uf und näb der Bühni erläbe. All die Syte sy mit Glitzerstift gschriibe, und ich wett das immer wiider chönne lääse.

Es stönden au e paar schwiirigi Sache dinne. Das Joor het zum Teil e paar Närve koschtet. Vo mehrmols Erschti Hilf leischten und sälber um d Gsundheit bange bis zum Abschiid vo mym Grossmutti. Aber au für die Ereignis bin ich hindedryy tatsächlig dankbar.

Ich ha uf e Daag genau 43 Joor lang es liebs Grossmutti dörfe ha, denn si isch daas Joor an mym Geburtstag verstorbe. Ich ha sy in ihre letschte Stunde dörfe gsee und ihre none paar Sache chönne säge. So Sache, wo me spöter dänkt, die hätt i gärn no gsäit. Und ich ha e ganzi Byygi vo imaginäre Büecher voll mit Erinnerige mit mym Grossmutti. An die ville Wuche Feerie, woni as Chind by ihre verbrocht ha. In däm Zimmer, wo s Grossmutti mir Värsli ufgsäit het und ich derby die Gsichter in der Holzmaaserig vom Wandchaschten aagluegt und mir wildi Gschichte drum ummen usdänkt ha. Wie guet, ass mir no keini Handys gha häi. Wenn i jetz in däm Zimmerli stand, isch es chlyner und der Chaschten isch halt eifach us Holz.

Bin e paar Sachen isch es eben au guet, ass si in Erinnerig chly farbiger und spannender sy. Bi anderen isch es guet, wenns as Erinnerig bitz sachliger und langwyyliger beschriiben isch as das, wo me sällmol erläbt het.

Wie fascht jedes Joor hätt i au hüür für e paar Kapitel gärn es anders Ändi gha. Aber au für die Erfahrig bini dankbar. Es nöis, wyysses Buech lytt in Gedanke scho barat und ich bi gspannt, wie das mol gfüllt wird. Ich wünsch Iine, ass au Sii chönne dankbar imen imaginäre Buech lääse – egal in weeler Schriftart d Erinnerige ufgschriibe sy.

Marianne Lindner-Köhler, 1981 im Baselbiet geboren und aufgewachsen, lebt mit ihrer Familie in München. Als Mary Long tritt sie auf bayerischen und Schweizer Poetry-Slam- und Kleinkunstbühnen auf.