Herbscht-Muusig

E klassische Herbscht-Blues häi wohrschyynlig alli scho mol erläbt. Und au wenn me nid ganz in Blues abrütscht – son e truurigschöni Balladen oder es emotionaals Fado-Stück ghöre doch irgendwie in die Jooreszyt, wos jeede Daag e chly dunkler wird. Wo d Bletter immer meh verrumpflet uf em Boode ligge statt an de Bäum es schöns Bild biete.

Es ghört aso fascht zum guete Ton, ass men im Herbscht e chly jommered. Das goht Ändi Auguscht los, wenn men überrascht duet, ass scho wiider Läbchüechen in de Läde stönde, obwohl s Schwimmbi no offe het. Wie der Refrain vomen Ohrwurm cha me jömmerle, ass scho wiider d Winterpneu druf und Geranie-Chischtli yyne sette. Und denn chunnt scho die alljöörligi Zytumstelligs-Diskussion. Weeli Zyt isch jetz normal? Sii kenne das jo. Wien e Walzer zunere Hochzyt oder e Ländler an es Schwingfescht ghört, ghört au s Chopf schüttlen über Halloween zum Herbscht. Jeedes Johr cha me sich wiider vo Neuem über dä «amerikanisch Gugus» wundere, wos früeher soo nid gee het.

An Halloween hani my dank de Chind scho lang gwöhnt. Die mache das eifach gärn mit. Mii närven im Herbscht näb der Chelti ganz anderi Sache. Wie so nervöses Jazzgedudel bim rückwärts yyparkiere würd stööre, störe mi die erschte froschtige Nächt. Wenn ich am Moorge d Autischyybe muess frei chratze. Und das ohni Händsche, wil die no im Chäller in ere Schachtle sy. Mä hätts jo chönnen ahne, ass es plötzlig so chalt wird, es stönde jo sit zwee Möönet Läbchüechen in de Läde!

Ich ha dä November denn bewusst versuecht, mögligscht vill Chlyynigkeite positiv z gsee. Meh bewusst gniesse, wies unter de Füess raschlet bim spaziere. Oder der Boodenääbel am Morge wien es schöns Bild aaluege, statt nur hoffe, ass d Sunne gly duure drückt.

Das mit däm positiv dänken und versueche, der Blues zume Walzer z mache, isch leider immer wiider uf d Proob gstellt worde. Zum Byyspiil sy nääbedra myni Noochbere gstorbe – es alts Ehepaar, am glyyche Daag verstorbe. Das isch truurig und doch find ichs au rächt schön. So häi sy nid umen Ander müesse truure. Das dönt für mi wie die Lieder in Moll, won e hoffnigsvolle Täggscht häi.

In der Muusig sy Pause jo ganz wichtig. So wirkt daas, wo me ghört, au besser. Ich ha mir daas dä Herbscht au vorgnoo: Meh Pause machen und Sache verschiebe, s Tempo chly uusenee. Und mol chly gnauer aaneloose, au wenns in eigeni Chopf isch. Jetz hani glaub bis Ändi Joor der Rhythmus und e guete Beat gfunde (nid der Vorname, ich mein notürlig der Taktschlaag.) Ein, wo zu der Situation passt. Me chönnt au sääge, ich ha anderi Saiten ufzooge. Amme lon i aber glyych e bitz vo däm Blues zue. Solang anderi Muusig au Platz het. Drum wünsch ich Ihne, ass Sii statt in Moll mol in Dur dur dä räschtlig Herbscht chömme.

Marianne Lindner-Köhler, 1981 im Baselbiet geboren und aufgewachsen, lebt mit ihrer Familie in München. Als Mary Long tritt sie auf bayerischen und Schweizer Poetry-Slam- und Kleinkunstbühnen auf.

MUNDART

Image Title

Möchten Sie weiterlesen?

Ja. Ich bin Abonnent.

Ja. Ich benötige ein Abo.

Article

Image Title