Es neus Gsicht

«Wow. Jetz gsehn Si wiider richtig früsch us!» het si gsäit und mi aagstrahlt, d Verchäuferin im Manor. Und das am letschte Donnschtig, ei Tag nachdäm mir häi dörfen erfahre, wär gweelt worden isch, däne, dört im grosse Land. I ha e neus Puuder bruucht für myni Uftritt. Drum bini jetz in däm Manor gstande, bitz verlore, irgendwo zwüsche schier ändlose Regal, benäblet vo öbbe 80 verschiidene Parfüüm. Aber i ha nid dörfen ufgee. Das Puuder isch wichtig. Nid nur, wil denn s Gsicht weniger glänzt uf der Bühni, sondern wil s Puudere für mi zumene wichtige Ritual worden isch. Der Momänt vor ere Show isch nämmlig e Gränzerfahrig. Me tigeret dur e Backstage und frogt sich ärnschthaft, öb me vellicht nid besser söll abhaue. Irgendneume neu afoo. Z Neuseeland zum Byschpiil. Wenn i aber mys Gsicht cha puudere, chunnt der Fokus zrugg und d Fluchtgedanke verschwinde.

«Entschuldigung, i bruuch e neu Puuder», hani gsäit. D Verchäuferin het mys Gsicht gmuschteret und verständnissvoll gnickt. Fascht e chly zue verständnissvoll het si gnickt. Die Verchäuferin het eso dermasse verständnissvoll gnickt, ass i mi gfrogt ha, wie denn mys Gsicht grad usgseht. Si het mi fyyn am Arm packt, mi voller Empathie in Schmink-Egge gschleipft und mi sanft uf e Schmink-Stuel ufe gwuchtet. Und woni dört ghöcklet bi, und mys Gsicht sälber ha dörfen aaluege im Spiegeli, hani au verständnisvoll afo nicke. Das Gsicht gseht müed us.

Aber was willsch. Sone Gsicht gseht halt müed us, wenns die ganz Zyt muess zueluege, was d Wält so für Kapriole macht. I mein, jetz isch das jo tasächlig passiert. Jetz wird e Vebrächer der mächtigscht Mensch vo der Wält. Zum zweite Mol. En Egoman. E verurteilte Sexualstroof-Täter. Eine, wo komplett hemmigslos, komplett verloognigs Züg in d Wält usegülleret. Und i weiss. Es närvt, das Thema. Me isch in de letschte Wuche soo uf die cheiben USA fokussiert gsi, ass me amme s Gfühl gha het, me läbt sälber in de cheiben USA.

E Kollegin het mir verzellt, ass en Arbetskolleg folgende Satz usegloo het: «Sit d Frauen in der Politik sy, goht eh alles bachab.» Dä Satz. Im Johr 2024. Was passiert eigetlig? Do gseht me, was für en Yyfluss so menscheverachtendi Typen uf eus Mensche häi. Do muess me sich nid wundere, ass Gsichter müed usgsehn.

D Verchäuferin het euphorisch mys Gsicht afo yypuudere. «Gsichter dörfe müed usgseh», het si gsäit «das isch nid schlimm.» «Das stimmt», hani dänkt. Gföhrlich wirds erscht, wenn si abgstumpft usgseen. Wil wenn si abgstumpft usgseen, denn häi so Type wie der Trump defintiv gunne. Und do müesse mer ganz guet luege, ass das nid passiert.

«Wow. Jetz gsehn Si wiider richtig früsch us!», het d Verchäuferin gsäit und mi aaglächlet, voller Freud. Voller ächter und sympathischer Freud. Und i ha zrugg glächlet. Mir hän uns aaglächlet, im grelle Liecht vo däm Manor, im unerträgliche Lärme vo dere Wält.

Dominik Muheim ist in Reigoldswil aufgewachsen und lebt in Liestal. Er ist freischaffender Kabarettist und Slam-Poet. Er gewann 2017 den Baselbieter Kulturpreis und ist Träger des «Salzburger Stiers» 2024.

MUNDART

Image Title

Möchten Sie weiterlesen?

Ja. Ich bin Abonnent.

Ja. Ich benötige ein Abo.

Article

Image Title