Worst-Case-Szenario

I ha d Inspiration z Paris gsuecht. Gfunde hani derby öbbis anders. Aber mir fönge vornen aa. I schryb grad mys neue Progamm. Im Septämber isch Premiere und i freu mi druf. Näb der Vorfreud bsueche di bi däm Prozäss au anderi Emotione. Nid alli sy so sympathisch wie d Vorfreud. Und wäg settigen Emotione liggsch denn in der Nacht im Bett und drüllsch Rundenen uf em Karussell vo de «Worst-Case-Szenarie». Drum bini für e paar Daag uf Paris. Ällei. Zum d Inspiration finde.

Wenn d dur d Ströössli vo dere Stadt spaziersch, chasch jo allerhand beobachte: Dört e Banker, wo im gschniglete Restaurant ins Smartphone fluecht, während e Stroosse-Musikerin uf em Akkordeon «Je ne regrette rien» spiilt. Do es jungs Päärli, wo es Liebes-Schlössli an der Brugg montiert, während uf der nöggschte Brugg en Arbeiter die Schlössli mit sym Bolzeschnyyder wiider demontiert. Dört e Stadtfüehrerin, wo lydeschaftlich über d Vergangeheit vo Frankrych referiert, während e Strooss wyter e Demonstrationszug hässig gegen e rächtsextremi Zuekunft vo Frankrych demonstriert.

Wos yydunklet het, bini ame Club verby cho. Dinne häi si Jazz à la Django Reinhard gspiilt. An der Bar hets non e letschte freie Platz gha. Und woni dört ghöcklet bi, mit eme Gleesli Wysswyy, isch si plötzlig doo gsii: En inspirierendi Lyychtigkeit. Am Tischli näb der Bühni isch e Grüppli Lüt ghockt. Alli in mym Alter. Und si häi immer wiider zu mir überegluegt. In der Magie vom Momänt hani überleit, was si ächt über mi dänke. «Wow!», dänke si wahrschynlig: «Dä hockt dört, ganz ällei, und gniesst s Läbe. Muess e Poet sy!»

I ha in ihri Richtig gnickt. En Augeblick vo der Sälbschtzfriideheit. Zur Sicherheit hani mys Schuel-Französich büschelet. Guet möglig, ass das Grüppli mit mir, em fremde Poet, möcht Kontakt ufneh. Nach ere Stund sy si plötzlig ufgstande. I bi nervös worde. Si häi d Jagge gnoh und sy eifach an mir verby gloffe. Usser der Letscht. Är isch tatsächlig uf mi zue cho und het mer uf d Schultere klopft: «Oh, notre pauvre garçon …», het är gsäit und mit französischem Akzänt: «Don’t worry my friend. Everything will be alright!» Voller Empathie het är mir e bsoffene Schmutz uf d Backe druckt und isch verschwunde. Lycht verstört hani mi an d Bar dreiht. Die häi dämfall öbbis anders über mi dänkt, as i gmeint ha. Anstatt bewunderet bini bemitleidet worde. Derby gohts mir prima! Wo denn d Barkeeperin au no voller Mitgfühl gfrogt het, öbs mir guet goht, bini gange.

Uf em Heiwäg hani müesse schmunzle. Das Gschichtli in däm Club het im e chlyne «Worst-Case-Szenario» gändet. Bis es so wyt cho isch, hani aber e gueti Zyt gha.

Vellicht chani öbbis mitneh, grad für d Arbet an mym Programm. Anstatt immer vome mögliche «Worst-Case-Szenario» uszgoh, weers vellicht gschyyder, wenni vom «Best-Case-Szenario» usgang. Wenn die Premiere guet chunnt, hani au bi der Erarbeitig e schöni Zyt gha. Und wenns nid guet chunnt, hani bi der Erarbeitig trotzdäm e schöni Zyt gha.

Dominik Muheim ist in Reigoldswil aufgewachsen und lebt in Liestal. Er ist freischaffender Kabarettist und Slam-Poet. Er gewann 2017 den Baselbieter Kulturpreis und ist Träger des «Salzburger Stiers» 2024.

MUNDART

Image Title

Möchten Sie weiterlesen?

Ja. Ich bin Abonnent.

Ja. Ich benötige ein Abo.

Article

Image Title