Die Sach mit Fünd

Gärn wett mi an dere Stell bedanke bim unbekannte Finder vo mym Schlüsseletui. Dank ihm han I my Autischlüssel und my Huusschlüssel wiider. Das muess en ehrligen und bescheidene Mensch sy, so bescheide, dass er nit emol sy Name hinderlo het. Zum Polizischt heeb är numme gsäit: «Do e Schlüsseletui, – han I z Eptige gfunde!»

Mit em Auti vo der Tochter uf em Wäg zum s Etui goh abhole, mahnts mi e bitz an die Sach mit em Sandy synerzyt, – mym Hund früehner. Dä häi sii au mol gfunden und as Fundhund abgee! Das Schlitzohr isch halt au us jedem Halsband usecho und e Stündli uf d Leutsch durs Dorf, – het e Beedli gno im Brunne, hindrem Dättwilerschüürli dänk no schnäll im Dättwiler sy läufigi Dürrbächlere beglückt und wiider hei. Lütselig, verfrässen und süchtig uf Autifahren…